12. O, jakże spadłaś z niebios świetlana gwiazdo, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco ludów.
13. To ty mawiałeś w twoim sercu: Przewyższę niebiosa, wyniosę mój tron ponad gwiazdy Boga i u krańców północy osiądę na górze zboru.
14. Wzbiję się na szczyty chmur, dorównam Najwyższemu.
15. Ale stoczyłeś się do Krainy Umarłych, do tylnej części dołu.
16. Ci, co spoglądają na ciebie, przypatrują się tobie oraz zastanawiają się nad tobą, mówiąc: Czy to ten ktoś, co trwożył ziemię, który wstrząsał państwami?
17. Zamienił świat w pustynię, burzył jego miasta, a swych jeńców nie puszczał do domu?
18. Wszyscy królowie ludów, wszyscy pochowani są w chwale, każdy w swoim grobowcu;
19. ale ty jesteś rzucony z dala od twego grobu, jak wzgardzona odrośl; otoczony poległymi, przebitymi mieczem; tymi, co spadają do kamiennych ścian mogiły jako stratowany trup.
20. Nie połączysz się z nimi w grobie, bowiem zniszczyłeś twoją ziemię, a twój lud wymordowałeś. Nie będzie wspomniany na wieki płód zbrodniarzy.