13. Tak się dzieje wszystkim, którzy zapomnieli o Bogu, bo nadzieja niegodziwego ginie.
14. Zaprawdę, odcięta jest jego podpora; a to, w czym pokłada nadzieję jest tylko pajęczą tkanką.
15. Polega na swoim domu, ale się nie ostoi; wspiera się na nim, ale nie wytrzyma.
16. Świeżo zieleni się na słońcu, a jego pędy wybiegają za ogród.
17. Wokół zgliszcz wiją się jego korzenie; stara się przeniknąć poprzez kamienne mury.
18. Ale gdy On go ze swojego miejsca wycina, wtedy to miejsce się zapiera, mówiąc: Nigdy cię nie widziałem.
19. To jest radość na jego drodze, a z prochu wyrastają inni.
20. Nie, Bóg nie porzuca niewinnego, ale ręki złoczyńców nie wspiera.
21. W czasie gdy śmiechem napełni twoje usta, a twoje wargi tryumfem –
22. twoi nieprzyjaciele okryją się hańbą, a namiotu niegodziwych nie będzie.