6. Niedola nie wyrasta z prochu, ani nędza nie wschodzi z ziemi.
7. Nie – człowiek się rodzi na nędzę; podobnie jak iskry płomienia, by się wznosiły w górę.
8. Ja jednak bym się zwrócił do Wszechmocnego i moją sprawę powierzył Bogu,
9. który spełnia rzeczy wielkie, niezbadane i dziwne, oraz nie ma ich liczby.
10. On spuszcza na ziemię deszcz i zsyła wody na błonie.
11. Niskich podnosi wysoko oraz sprawia, by pogrążeni w żałości dostąpili zbawienia.
12. Niweczy knowania chytrych, by ich ręce nie zdziałały nic skutecznego.
13. Przemądrych chwyta w ich własnej chytrości, więc zamysł przebiegłych jest chybiony.
14. Pośród jasnego dnia zderzają się z ciemnością i w południe macają jakby w nocy.
15. Tak wybawia od miecza, od ich paszczy; biedaka z mocy przemożnego.
16. Więc słabemu wschodzi nadzieja, a złość stula swe usta.
17. Oto szczęśliwy człowiek, którego karci Bóg. Zatem karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj.
18. Bo On rani, ale i leczy; uderza, lecz Jego ręce uzdrawiają.
19. Wyzwoli cię z sześciu utrapień a w siódmym nie dotknie cię zło.
20. W czasie głodu wybawia cię od śmierci, a na wojnie z mocy oręża.