Stary Testament

Nowy Testament

Księga Ijoba 5:1-13 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

1. Wołaj tylko! Czy jest ktoś, kto by ci odpowiedział? Do którego ze świętych chcesz się zwrócić?

2. Zaprawdę, głupiego morduje jego własny gniew, a prostaka zabija zawiść.

3. Sam widziałem głupiego, który głęboko się zakorzenił; ale nagle przekląłem jego siedzibę.

4. Jego dzieci dalekie są od pomocy; zostają zdeptane w bramie i nikt ich nie ocala.

5. Jego żniwo pochłania głodny, wydobywa je nawet spośród cierni, gdyż spragnieni łakną jego dobra.

6. Niedola nie wyrasta z prochu, ani nędza nie wschodzi z ziemi.

7. Nie – człowiek się rodzi na nędzę; podobnie jak iskry płomienia, by się wznosiły w górę.

8. Ja jednak bym się zwrócił do Wszechmocnego i moją sprawę powierzył Bogu,

9. który spełnia rzeczy wielkie, niezbadane i dziwne, oraz nie ma ich liczby.

10. On spuszcza na ziemię deszcz i zsyła wody na błonie.

11. Niskich podnosi wysoko oraz sprawia, by pogrążeni w żałości dostąpili zbawienia.

12. Niweczy knowania chytrych, by ich ręce nie zdziałały nic skutecznego.

13. Przemądrych chwyta w ich własnej chytrości, więc zamysł przebiegłych jest chybiony.

Czytaj pełny rozdział Księga Ijoba 5