13. Jego dech rozżarza węgle, a z jego paszczy bije łuna.
14. Na jego szyi zamieszkuje siła, a przed jego obliczem skacze trwoga.
15. Szczelnie przylega jego sadło, jakby na nim ulane, niewzruszone.
16. Jego serce stężałe jest jak głaz, tak stężałe jak spodni kamień młyński.
17. Przed jego szarżą truchleją najdzielniejsi, a kiedy orze fale tracą ducha.
18. Jeśli go ktoś zaczepi – ani oręż się nie ostoi, ani lanca, dzida, czy harpun.
19. Żelazo uważa za słomę, a mosiądz za zbutwiałe drzewo.
20. Nie spłoszy go strzała z łuku; a kamienie procy zamieniają się przy nim w źdźbła.
21. Niby źdźbła są też maczugi i drwi sobie ze świstu lancy.
22. U spodu ma zębate skorupy, nimi zatacza ślad po mule.
23. Jak kocioł spienia głębię, a morze przeistacza jakby w wrzątek.
24. Za nim lśni jego ślad, jakby toń miała siwiznę.
25. Nie ma mu równego na ziemi; to on został stworzony, aby niczego się nie lękał.
26. Lekceważy wszystko, co wysokie; on jest królem wszystkich dzikich zwierząt.