5. Bóg straszliwie grzmi swoim głosem – sprawuje wielkie rzeczy, których nie pojmujemy.
6. Tak, On mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także do kroplistego deszczu oraz do Swoich nawalnych oraz gwałtownych ulew.
7. Wtedy zamyka rękę każdego człowieka, by wszyscy ludzie poznali Jego dzieła.
8. Zwierz cofa się do jaskini oraz wylega w swoich kniejach.
9. Ze składu wychodzi burza, a mróz od rozpędzonych wichrów.
10. Od Bożego tchnienia wytwarza się lód oraz tężnieje przestwór wód.
11. Obciąża też chmury gradem, obłoki rozprasza Swoim światłem,
12. więc wirują wokoło według Jego planów, by na powierzchni całego kręgu ziemskiego uskutecznić wszystko, co im rozkazał.
13. Wywołuje je jako karcącą rózgę, bądź jako owoc ziemi, bądź jako znak Jego łaski.
14. Ijobie, skłoń na to ucho, zastanów się i rozważ te Boże cuda.
15. Czy ci wiadomo, jakie Bóg im nadaje zadanie, albo jak każe zabłysnąć światłu Swoich chmur?
16. Czy rozumiesz ruchy obłoków i dziwy Tego, który jest doskonałej umiejętności?
17. W jaki sposób ogrzewają się twoje szaty, kiedy ucisza ziemię powiewem od południa?