7. Powiedziałem sobie: Dni przemówią, a długie lata mądrość objawią.
8. Ale zaprawdę, tylko Duch w człowieku, tylko tchnienie Wszechmocnego czyni ich rozumnymi.
9. Nie zawsze znakomici są mądrzy; nie zawsze starcy rozumieją oceny.
10. Dlatego powiadam: Posłuchajcie i mnie; a ja oznajmię swoje zdanie.
11. Oto czekałem na wasze mowy i przysłuchiwałem się waszym rozprawom, aż dojdziecie do istoty rzeczy.
12. Uważałem na was, ale oto nie było między wami ani jednego, który by przekonał Ijoba i trafnie odpowiedział na jego mowy.
13. Znowu powiecie: My znaleźliśmy mądrość; tylko Bóg rozwiewa wątpliwości, a nie człowiek.
14. Ijob nie do mnie wystosował swe mowy, więc nie odpowiem mu waszymi słowami.
15. Zmieszali się, więcej nie mówią, brakuje im słów.
16. Czy mam dalej czekać, skoro przestali mówić; gdy umilkli oraz już nie wydają świadectwa?
17. Zatem i ja się odezwę z mojej strony; ja także wypowiem swoje zdanie.
18. Bo jestem pełen słów, w moim wnętrzu dławi mnie wstrzymywany oddech.
19. Oto moje wnętrze jest jak moszcz, któremu się nie otwiera; jak świeżo napełnione bukłaki, które muszą pęknąć.