7. Mój wróg musi się okazać niegodziwy, a mój przeciwnik jako krzywdziciel.
8. Bo jaka jest nadzieja obłudnika, gdy Bóg odetnie, gdy wydrze jego duszę?
9. Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy przypadnie na niego niedola?
10. Albo, czy on może się rozkoszować Wszechmocnym oraz wzywać Boga w każdym czasie?
11. Ja wam jednak wskażę, co dzieje się ręką Boga; nie zataję, co zamierza Wszechmocny.
12. Oto wszyscy to widzieliście; więc czemu mówicie marności?
13. Taki jest udział człowieka niegodziwego u Boga; dziedzictwo tyranów, które odbierają od Wszechmocnego.
14. Jeśli jego synowie podrosną – pójdą pod miecz, a jego potomkowie nie nasycą się chlebem.
15. Zaś pozostali po nim, będą pochowani w czasie zarazy i nie zapłaczą po nich ich wdowy.
16. Choćby nagromadzał srebra jak prochu oraz nabył sobie szat jak błota,
17. on nabędzie, ale sprawiedliwy je przyodzieje, a to srebro rozdzieli nieskazitelny.
18. Zbuduje swój dom niby mszyca; jak budę, którą wystawia stróż.
19. Położy się jako bogaty, lecz tego więcej nie uczyni; otworzy swoje oczy, ale już go nie będzie.
20. Dosięgną go strachy jak powodzie, w nocy uprowadzi go nawałnica.
21. Wicher go uniesie i odejdzie, gdyż porwie go z jego miejsca.
22. Bóg go odtrąci, wciąż będzie na niego mierzył; zatem przed Jego mocą musi uciekać i uciekać.