Stary Testament

Nowy Testament

Księga Ijoba 22:17-30 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

17. Mawiali oni do Boga: Usuń się od nas; bo cóż – sądzili mógłby im Wszechmocny uczynić?

18. A w istocie, On napełniał dobrem ich domy – chociaż zamysły niegodziwych dalekie są od moich.

19. Ale sprawiedliwi widzą ich koniec i się cieszą, a niewinny się z nich naśmiewa.

20. Zaprawdę, nie ma nic, nasi przeciwnicy są unicestwieni, a ich pozostałość pochłonął ogień.

21. Bądź z Nim zgodny oraz zachowaj pokój; jedynie przy tym spotka cię dobro.

22. Przyjmij z Jego ust naukę oraz złóż Jego słowa w twoim sercu.

23. Gdy się nawrócisz do Wszechmocnego, gdy z tych namiotów oddalisz krzywdę – będziesz odbudowany.

24. Do prochu rzuć złoty kruszec, między kamienie potoku złoto Ofiru.

25. Wtedy Wszechmocny będzie twym złotem; srebrem najwyższego dla ciebie blasku.

26. Tak, wtedy będziesz się rozkoszować Wszechmocnym i ku prawdziwemu Bogu podniesiesz swoje oblicze.

27. Kiedy Go będziesz błagał – wysłucha cię, a ty spłacisz Mu twoje śluby.

28. Kiedy coś postanowisz – powiedzie ci się, a nad twoimi drogami zabłyśnie światło.

29. Gdyby kogoś poniżyli, a ty zawołasz – patrz wyżej; to Bóg wspomoże tego, kto będzie uniżonych oczu.

30. Wybawi nawet tego, kto nie jest niewinnym, i będzie ocalony dzięki czystości twoich rąk.

Czytaj pełny rozdział Księga Ijoba 22