12. Chociaż zło jest słodkie w jego ustach oraz chowa je pod językiem;
13. chociaż je pielęgnuje i nie wypuszcza, trzymając na swoim podniebieniu;
14. jednak pokarm zamienia się w jego trzewiach w jaszczurzą żółć we wnętrzu.
15. Pochłonął bogactwa, ale musi je znowu wypluć; Bóg wyrzuci je z jego głodnego wnętrza.
16. Wessał jad jaszczurzy, więc uśmierca go żądło syczących gadów.
17. Nie będzie się rozkoszował widokiem potoków, rozlewających się strumieni miodu oraz śmietanki.
18. Musi zwrócić cudzą pracę, nie strawi jej; i ile dóbr nie nabył – nimi się nie ucieszy.
19. Bowiem gnębił i opuszczał biednych oraz zagarnął dom, którego nie zbudował.
20. Zaprawdę, nie zaznawał pokoju w swoim wnętrzu, dlatego też nie zatrzyma niczego ze swych skarbów.
21. Nic nie uszło jego pożądliwości, dlatego jego dobro nie ma trwałości.
22. Gnębi się w pełni swego dostatku oraz spada na niego cała moc strapienia.
23. Choćby mu starczyło na napełnienie swojego wnętrza Bóg spuszcza na niego żar Swojego gniewu oraz zrasza go siarczystą swą wilgocią.
24. Choć się schroni przed żelazną zbroją – przebije go grot z kruszcu.
25. Wyciąga go, a z grzbietu wychodzi iskrząca się stal z jego żółcią; uchodzi, lecz na nim strachy.
26. Cały mrok zasadził się na jego skarby, pożera go ogień nie rozniecony przez ludzi; strawia szczątki w jego namiocie.