20. Lecz gdy wyniosło się jego serce, a duch wzmocnił się w pysze – został zdjęty z tronu swojego królestwa, a i sława została od niego odjęta.
21. I został wyrzucony od synów ludzkich, a jego serce stało się podobne do zwierzęcego. Zamieszkiwał z dzikimi osłami, pasł się trawą jak byk, a jego ciało było skrapiane rosą niebios, aż nie poznał, że Bóg Najwyższy ma władzę nad ludzkim królestwem i tego, kogo chce, nad nim ustanawia.
22. I ty, Belszassarze, nie uniżyłeś swego serca, chociaż to wszystko wiedziałeś.
23. Owszem, podniosłeś się przeciwko Panu Niebios, przyniesiono przed ciebie naczynie Jego Domu, a ty, twoi książęta, żony i nałożnice, piliście z niego wino. Chwaliłeś bogów srebrnych, złotych, miedzianych, żelaznych, drewnianych i kamiennych, co nie widzą, nie słyszą, ani nie ogłaszają; a nie uczciłeś Boga, w którego ręku jest twoje tchnienie i u którego są wszystkie drogi.
24. Dlatego teraz, od Niego została posłana ta część ręki i wypisane jest to pismo.
25. A takie jest pismo, które zostało wypisane: Mene, Mene, Thekel, Peres.
26. A taki jest wykład tych słów: Mene – Bóg policzył twoje panowanie i doprowadził do końca.
27. Thekel – zostałeś zważony na wadze i znaleziony lekkim.
28. Peres – twe królestwo zostanie podzielone oraz oddane Medom i Persom.
29. Wtedy, na rozkaz Belszassara, ubrano Daniela w szkarłat, włożono na jego szyję złoty łańcuch oraz głoszono o nim, że ma być trzecim panem królestwa.
30. Tej nocy został także zabity Belszassar, król kasdejski.
31. A Dariusz, Medejczyk, objął panowanie, mając sześćdziesiąt dwa lata.