41. I Mojżesz oddał ten udział, czyli daninę dla WIEKUISTEGO Elazarowi, kapłanowi, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi.
42. A z połowy dla synów Israela, którą Mojżesz oddzielił od ludzi, którzy wyszli na wojnę,
43. na zbór przypadała następująca ilość: Trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec,
44. trzydzieści sześć tysięcy byków,
45. trzydzieści tysięcy pięćset osłów,
46. zaś dusz ludzkich szesnaście tysięcy.
47. I Mojżesz wziął z tej połowy należącej do synów Israela po jednym z pięćdziesięciu z ludzi i z bydła i oddał to Lewitom, co trzymali straż przy Przybytku WIEKUISTEGO, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi.
48. Potem podeszli do Mojżesza wodzowie tysięcy wojska tysięcznicy oraz setnicy
49. i powiedzieli do Mojżesza: Twoi słudzy zliczyli zastęp powierzonych nam wojowników, a nie ubyło z nich nikogo.
50. Więc przynosimy na ofiarę dla WIEKUISTEGO co każdy zdobył: Złote naczynia, łańcuszki i naramienniki, pierścienie, zausznice i naszyjniki, w celu rozgrzeszenia przed WIEKUISTYM naszych dusz.
51. Więc Mojżesz oraz kapłan Elazar przyjął od nich to złoto oraz wszelkie wyrobione naczynie.
52. A wszystkiego złota daniny, którą złożyli WIEKUISTEMU od tysiączników i od setników było szesnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt szekli.
53. Zaś szeregowi grabili każdy dla siebie.
54. Zatem Mojżesz wziął wraz z kapłanem Elazarem owo złoto od tysięczników i setników, po czym je wnieśli do Przybytku Zboru, jako pamiątkę synów Israela przed WIEKUISTYM.