Stary Testament

Nowy Testament

4 Księga Mojżesza 30:1-11 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

1. A Mojżesz opowiedział o wszystkim synom Israela, tak, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi.

2. Nadto Mojżesz oświadczył naczelnikom pokoleń synów Israela, mówiąc: Oto, co rozkazał WIEKUISTY:

3. Jeśli ktoś ślubował ślub WIEKUISTEMU, albo złożył przysięgę i związał obowiązkiem swoją duszę niech nie naruszy swojego słowa; niech spełni według wszystkiego, co wyszło z jego ust.

4. Także niewiasta, jeśli ślubowała ślub WIEKUISTEMU, albo w swojej młodości związała się obowiązkiem w domu swojego ojca,

5. a jej ojciec słyszał jej ślub, bądź przyrzeczenie, którym związała swoją duszę i na to jej ojciec milczał wtedy utwierdzają się wszystkie jej śluby i utwierdza się każde jej przyrzeczenie, którym związała swoją duszę.

6. Zaś jeśli jej ojciec sprzeciwiał się temu w dniu, w którym to usłyszał wtedy nie utwierdzają się wszystkie jej śluby, czy wszystkie przyrzeczenia, którymi związała swoją duszę, a WIEKUISTY jej wybaczy, ponieważ sprzeciwiał się temu jej ojciec.

7. Jeżeli wyszła za mąż, gdy były na niej jej śluby, albo wypowiedź jej ust, którą związała swoją duszę,

8. po czym usłyszał to jej mąż; i w dniu, w którym to usłyszał na to milczał, wtedy utwierdzają się jej śluby i utwierdzają się przyrzeczenia, którymi związała swoją duszę.

9. Zaś gdyby w dniu, w którym jej mąż to usłyszał sprzeciwił się temu, wtedy zniósł ślub, który był na niej, czy przyrzeczenie jej ust, którym związała swoją duszę; a WIEKUISTY jej wybaczy.

10. Jednak ślub wdowy, albo rozwódki wszystko czym związała swoją duszę – trwa na niej.

11. Jeśli zaś ślubowała w domu swojego męża, albo związała przyrzeczeniem pod przysięgą swoją duszę,

Czytaj pełny rozdział 4 Księga Mojżesza 30