Stary Testament

Nowy Testament

4 Księga Mojżesza 21:9-18 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

9. Zatem Mojżesz zrobił miedzianego węża oraz osadził go na drzewcu; i bywało, że gdy wąż ukąsił człowieka, a spojrzał na miedzianego węża wtedy wyzdrowiał.

10. Zaś synowie Israela ruszyli i stanęli obozem w Oboth.

11. Potem wyruszyli z Oboth oraz stanęli obozem na ruinach Abarym, na puszczy, która jest naprzeciwko Moabu, ku wschodowi słońca.

12. Następnie wyruszyli i stamtąd oraz stanęli obozem nad potokiem Zered.

13. A gdy stąd wyruszyli stanęli obozem nad brzegiem Arnonu, na pustyni, przy jego wyjściu z granic Emorejczyka. Ponieważ Arnon jest granicą Moabu; pomiędzy Moabem a Emorejczykiem.

14. Dlatego powiedziano w zwoju wojen WIEKUISTEGO: Waheb w Sufa i potoki Arnonu.

15. Nadto ten stok potoków, co skręca ku osadzie Ar, a przylega do granic Moabu.

16. Zaś stamtąd poszli do Beer; to jest owa studnia o której WIEKUISTY powiedział Mojżeszowi: Zgromadź lud, a dam im wody.

17. Wtedy Israel zaśpiewał tą pieśń: „Wzbieraj studnio, zaśpiewajcie o niej!

18. Studnia, którą wykopali przywódcy; berłem oraz swoimi laskami wydrążyli ją dostojnicy ludu”. A z tej pustyni poszli do Mathany.

Czytaj pełny rozdział 4 Księga Mojżesza 21