1. A oto przepis o ofierze pokutnej; jest ona świętym świętych.
2. Ofiarę pokutną będą zarzynać na miejscu, gdzie zarzynają całopalenia, a jej krwią pokropią wokoło ofiarnicę.
3. Należy z niej przynieść cały jej łój; ogon i łój pokrywający trzewia,
4. obie nerki z łojem, co na nich jest, nad polędwicami oraz przeponę na wątrobie, którą kapłan wraz z nerkami oddzieli.
5. I puści to z dymem na ofiarnicy jako ofiarę ogniową dla WIEKUISTEGO. To jest ofiara pokutna.
6. Może ją jeść każdy mężczyzna spośród kapłanów, a będzie spożywana na miejscu świętym. Ona jest świętym świętych.
7. Tak „zagrzeszna”, jak i „pokutna” mają jednakowy przepis; będzie ona należeć do kapłana, który nią rozgrzesza.
8. A do kapłana, co przynosi czyjeś całopalenie do niego ma należeć skóra całopalenia.
9. Także każda, w piecu upieczona ofiara z pokarmów oraz wszystko, co zostało przyrządzone w rondlu, albo na patelni to do niego będzie należeć; do kapłana, co ją przynosi.
10. Ale każda ofiara z pokarmów, która jest zaczyniona oliwą, lub sucha, będzie należeć do wszystkich synów Ahrona; tak do jednego, jak i do drugiego.
11. A oto przepis o ofierze opłatnej, którą przynosi się WIEKUISTEMU.
12. Jeśli ktoś ją przynosi jako dziękczynienie, wtedy, przy tej ofierze dziękczynnej przyniesie zaczynione oliwą przaśne kołacze, przaśne opłatki posmarowane oliwą i wysmażoną na oliwie, przednią mąkę.
13. Przy swojej ofierze dziękczynno opłatnej powinien przynieść swoją ofiarę wraz z kołaczami kwaśnego chleba.
14. Niech przynosi z tego jeden z każdej ofiary, jako dań dla WIEKUISTEGO. Będzie to należeć do kapłana, który kropi krwią ofiar opłatnych.
15. A mięso ofiary dziękczynno opłatnej ma być spożyte w dzień ofiarowania; nie należy z tego zostawiać do jutra.
16. A jeżeli jego ofiara jest ślubną, czy dobrowolnym darem, to będzie spożywana w dzień złożenia jego ofiary i może być spożyta nazajutrz, gdyby z niej pozostało.
17. Zaś co zostanie z mięsa tej ofiary do trzeciego dnia będzie spalone w ogniu.
18. A jeśli trzeciego dnia byłoby jednak jedzone mięso tej ofiary to nie będzie upodobaną. Nie policzy się ona temu, kto ja przyniósł; będzie obrzydliwością; a kto z niej zje poniesie swoją winę.
19. Mięso, którym się dotknie czegoś nieczystego, nie będzie jadane; należy je spalić w ogniu. Zaś inne mięso każdy czysty może je jeść.
20. Ale kto by jadł mięso z ofiary opłatnej, ofiarowanej WIEKUISTEMU, a miał na sobie nieczystość ta dusza będzie wytracona ze swego ludu.
21. Zaś jeśli ktoś się dotknął czegoś nieczystego bądź nieczystości człowieczej, bądź nieczystego zwierzęcia, bądź jakiegokolwiek nieczystego potwora i będzie jadł mięso ofiary opłatnej poświęconej WIEKUISTEMU ta dusza będzie wytracona ze swojego ludu.
22. WIEKUISTY także oświadczył Mojżeszowi, mówiąc:
23. Powiedz synom Israela tak: Nie będziecie jeść żadnego łoju z byka, ani z owcy, ani z kozy.
24. Ale może być użyty do wszelkiej potrzeby łój padliny i łój rozszarpanego; jednak jeść jadać go nie będziecie.
25. Bo kto by jadł łój z bydląt, z których przynosi się ofiarę WIEKUISTEMU ta dusza, która jadła, będzie wytracona ze swego ludu.
26. Nie będziecie też jadać żadnej krwi we wszystkich waszych siedzibach, ani z ptactwa, ani z bydląt.
27. Każdy, kto będzie jadł jakąkolwiek krew ta dusza, która ją jadła, będzie wytracona ze swego ludu.
28. WIEKUISTY także oświadczył Mojżeszowi, mówiąc:
29. Powiedz synom Israela tak: Kto chce przynieść swoją ofiarę opłatną WIEKUISTEMU niech sam przyniesie swoją ofiarę WIEKUISTEMU, ze swojej ofiary opłatnej.
30. Niech jego ręce przyniosą ogniowe ofiary dla WIEKUISTEGO; niech przyniesie łój wraz z mostkiem; mostek aby stawić go jako przedstawienie przed obliczem WIEKUISTEGO.
31. Zaś kapłan puści łój z dymem na ofiarnicy, a mostek będzie dla Ahrona i jego synów.
32. Także oddacie kapłanowi prawą łopatkę jako podniesienie z waszych ofiar opłatnych.
33. Który z synów Ahrona przynosi z ofiar opłatnych krew i łój temu dostanie się w udziale prawa łopatka.
34. Bowiem mostek przedstawienia oraz łopatkę podniesienia wziąłem od synów Israela z ich ofiar opłatnych, i oddałem je kapłanowi Ahronowi oraz jego synom, jako część wyznaczoną na wieki od synów Israela.
35. Oto uświęcony udział Ahrona oraz uświęcony udział jego synów z ogniowych ofiar WIEKUISTEGO; od dnia, w którym dano im przystąpić do piastowania kapłaństwa WIEKUISTEMU.
36. Oto co rozkazał dawać im WIEKUISTY od dnia ich namaszczenia przez synów Israela. To jest wieczna ustawa w ich pokoleniach.
37. Oto przepis o całopaleniu, o ofierze z pokarmów, zagrzesznej i pokutnej, o ofierze wyświęcenia, i o ofierze opłatnej,
38. który WIEKUISTY dał Mojżeszowi u stóp góry Synaj, gdy na puszczy synajskiej rozkazał synom Israela, aby przynosili swoje ofiary WIEKUISTEMU.