12. WIEKUISTY nadto oświadczył Mojżeszowi, mówiąc:
13. Oto ofiara Ahrona i jego synów, którą przyniosą WIEKUISTEMU w dzień swojego namaszczenia: Dziesiątą część efy przedniej mąki na ofiarę z pokarmów ustawicznie; połowa tego rano, a druga połowa wieczorem.
14. Będzie przyrządzona na patelni, w oliwie. Przyniesiesz ją wysmażoną, dobrze wypieczoną i jako ofiarę rozdrobnioną; przyniesiesz ją WIEKUISTEMU na przyjemny zapach.
15. Potem, na jego miejscu, spełni to namaszczony kapłan z jego synów; to jest wieczna ustawa dla WIEKUISTEGO; cała ofiara będzie puszczona z dymem.
16. Również każda kapłańska ofiara z pokarmów cała będzie puszczona z dymem; zatem nie będzie spożywana.
17. WIEKUISTY oświadczył też Mojżeszowi, mówiąc:
18. „Tak powiesz Ahronowi i jego synom: Oto przepis o ofierze zagrzesznej: Na miejscu gdzie zarzynają całopalenia, będzie też zarzynana „zagrzeszna” przed obliczem WIEKUISTEGO; jest ona świętym świętych.”
19. Niech ją spożyje kapłan, który spełnia obrządek rozgrzeszenia. Powinna być spożywana na miejscu świętym, na dziedzińcu Przybytku Zboru.
20. Każdy, kto się dotyka jej mięsa musi być wyświęcony; a jeśli jej krwią obryzgał szatę, to tą zbryzganą wypierzesz na miejscu świętym.
21. Także gliniane naczynie w którym się gotowała, ma być stłuczone; jeśli zaś była gotowana w naczyniu miedzianym to należy je wyczyścić oraz wypłukać wodą.
22. Ofiarę może jeść każdy mężczyzna spośród kapłanów; to jest święte świętych.
23. Ale każda ofiara zagrzeszna, której krew wnosi się do Przybytku Zboru, w celu rozgrzeszenia w Świątyni taka nie będzie jadana; będzie spalona w ogniu.