1. Nadto WIEKUISTY powiedział do Mojżesza:
2. Rozkaż synom Israela, aby do oświetlania przynosili ci oliwy z oliwnika – czystej i wytłoczonej; w celu ustawicznego palenia świateł.
3. Ahron będzie je stale ustawiał przed obliczem WIEKUISTEGO w Przybytku Zboru, na zewnątrz zasłony Arki Świadectwa, od wieczora aż do rana; to jest długotrwała ustawa w waszym potomstwie.
4. Stale ma ustawiać lampy na szczerozłotym świeczniku przed obliczem WIEKUISTEGO.
5. Weźmiesz także przedniej mąki oraz upieczesz z niej dwanaście kołaczy każdy kołacz będzie z dwóch dziesiątych efy.
6. I ułożysz je przed obliczem WIEKUISTEGO w dwa rzędy, po sześć w rzędzie, na szczerozłotym stole.
7. Na każdy rząd nałożysz także czystego kadzidła i będzie to przy chlebie ofiarą wspomnienia, ofiarą ogniową dla WIEKUISTEGO.
8. Zawsze, w każdy szabat należy je układać przed WIEKUISTYM od synów Israela, jako przymierze na długi czas.
9. I będzie to dla Ahrona oraz dla jego synów; a będą to jadać w miejscu świętym, gdyż to jest dla niego długotrwałą ustawą, świętym świętych z ogniowych ofiar WIEKUISTEGO.
10. Wtedy, między synami israelskimi, wystąpił syn israelskiej niewiasty, który był jednak synem micrejskiego męża i pokłócili się w obozie syn owej israelskiej niewiasty z israelskim mężem.
11. A syn owej israelskiej niewiasty złorzeczył Imieniu Boga oraz bluźnił. Zatem sprowadzili go do Mojżesza. A imię jego matki to Szelomith córka Dybrego z pokolenia Dana.
12. Więc poddali go pod straż, dopóki im nie oznajmią, stosownie do orzeczenia WIEKUISTEGO.
13. Wtedy WIEKUISTY powiedział tak do Mojżesza:
14. Wyprowadź tego bluźniercę poza obóz i niech wszyscy, którzy to słyszeli, włożą na jego głowę swoje ręce, po czym niech go ukamienuje cały zbór.
15. Zaś synom Israela powiesz tak: Ktokolwiek by bluźnił swojemu Bogu poniesie swój grzech.
16. A kto by złorzeczył Imieniu WIEKUISTEGO będzie wydany na śmierć; kamienując ukamienuje go cały zbór, tak cudzoziemiec, jak i krajowiec. Gdyby złorzeczył Imieniu Boga będzie wydany na śmierć.
17. Kto by też zabił jakąkolwiek istotę ludzką będzie wydany na śmierć.
18. A kto by zabił bydlę zapłaci za nie; względnie odda bydlę za bydlę.
19. Kto by przyprawił o kalectwo swojego bliźniego jak uczynił, niech mu się stanie.
20. Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb; tak jak on zadał kalectwo człowiekowi tak i jemu niech będzie zadane.
21. Zatem tak: Kto zabił bydlę zapłaci za nie, a kto by zabił człowieka będzie wydany na śmierć.
22. Prawo u was ma być jednakowe; cudzoziemiec będzie jak krajowiec; bo Ja jestem WIEKUISTY, wasz Bóg.
23. A Mojżesz powiedział to synom Israela; więc bluźniercę wyprowadzili poza obóz i ukamienowali go kamieniami. Synowie Israela uczynili tak, jak WIEKUISTY przykazał Mojżeszowi.