Stary Testament

Nowy Testament

2 Księga Mojżesza 1:3-17 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

3. Issachar, Zebulun i Binjamin;

4. Dan, Naftali, Gad i Aszer.

5. Zaś wszystkich dusz, które wyszły z biodra Jakóba, było siedemdziesiąt dusz; a Josef był już w Micraim.

6. I Josef umarł, a także wszyscy jego bracia oraz całe to pokolenie.

7. A synowie Israela rozplenili się, rozrodzili, rozmnożyli, wielce się wzmocnili oraz napełniła się nimi ziemia Goszen.

8. Powstał też nad Micraim nowy król, który nie znał Josefa.

9. I powiedział do swojego ludu: Oto lud synów Israela stał się dla nas zbyt liczny i silny.

10. Mądrze z nim postąpmy, aby się nie rozmnożył; bo gdyby przyszła wojna i on przyłączy się do naszych nieprzyjaciół, będzie walczył przeciwko nam oraz ujdzie z tej ziemi.

11. Zatem ustanowił nad nim nadzorców robocizny, aby go dręczyli ciężkimi robotami. To on zbudował miasta na zapasy dla faraona Pithom i Raamses.

12. Ale im bardziej go udręczali, tym bardziej się rozmnażał i tym bardziej rozrastał; zatem się zatrwożyli z uwagi na synów Israela.

13. I Micrejczycy srogo ujarzmili synów Israela.

14. Zaś ich życie czynili gorzkim, ciężką robotą przy glinie, cegłach i wszelkiej pracy na polu, przy której bez litości ich ujarzmiali.

15. Król Micraim powiedział też do ebrejskich położnych, z których imię jednej to Szyfra, a imię drugiej Pua,

16. mówiąc: Gdy będziecie przy porodach Ebrejek, uważajcie na krzesło porodowe; jeśli to syn zabijcie go, a jeżeli córka niechaj zostanie żywa.

17. Ale położne obawiały się Boga i nie czyniły tak, jak im powiedział król Micraim, lecz zostawiały dzieci przy życiu.

Czytaj pełny rozdział 2 Księga Mojżesza 1