10. W tym zaś jest miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, ale że On nas umiłował; zatem posłał swojego Syna jako przebłaganie za nasze grzechy.
11. Umiłowani, skoro Bóg nas tak umiłował i my jesteśmy zobowiązani miłować jedni drugich.
12. Boga nikt nigdy nie widział; ale jeśli miłujemy jedni drugich Bóg w nas mieszka i Jego miłość jest w nas doskonała.
13. Przez to poznajemy, że w Nim mieszkamy, a On w nas, że dał nam ze swego Ducha.
14. A myśmy widzieli i świadczymy, że Ojciec posłał Syna Zbawcę świata.
15. Kto wyznał, że Jezus jest Synem Boga Bóg w nim mieszka, a on w Bogu.
16. Zatem myśmy poznali i uwierzyli miłości, którą Bóg ma w nas. Bóg jest miłością; więc kto mieszka w miłości mieszka w Bogu, a Bóg w nim.
17. Po to miłość jest doskonała pośród nas, abyśmy mieli otwartość w dniu oceny, że jaki on jest tacy i my jesteśmy na tym świecie.
18. W miłości nie zdarza się strach, bo doskonała miłość wyrzuca strach na zewnątrz. Gdyż strach zawiera udrękę, a kto się boi nie jest doskonały w miłości.
19. My go miłujemy, bo on pierwszy nas umiłował.
20. Jeśli ktoś powiedział: Miłuję Boga, a swojego brata nienawidzi jest kłamcą; bo kto nie miłuje swego brata, którego widzi, jakże może miłować Boga, którego nie widzi?
21. Zatem mamy od niego to polecenie, by kto miłuje Boga, miłował też swego brata.