14. Bo jeśli się modlę językiem, modli się mój duch, zaś mój rozum jest bez owocu.
15. Zatem, co się dzieje? Będę się modlił duchem, ale będę się także modlił rozumem; będę śpiewał duchem, ale będę także śpiewał rozumem.
16. Bo jeśli wysławiasz Boga w duchu, jakże ten, co zajmuje miejsce prostego człowieka, na twoje dziękczynienie powie „Amen”; skoro nie wie, co mówisz?
17. Gdyż ty, rzeczywiście, pięknie dziękujesz, ale drugi nie jest budowany.
18. Dziękuję mojemu Bogu, że więcej od was wszystkich mówię językami.
19. Ale w zborze chcę powiedzieć pięć słów moim rozumem, abym i innych pouczył niż dziesięć tysięcy słów w języku.
20. Bracia, nie stawajcie się dziećmi umysłem, lecz bądźcie dziecinni w występku; zaś rozumem stawajcie się dorosłymi.