17. Zatem teraz już nie ja mu czynię ale grzech, który we mnie mieszka.
18. Bo wiem, że nie mieszka we mnie, to jest w moim ciele wewnętrznym pożyteczne; gdyż to, co sobie życzę, stoi obok mnie, i nie odkrywam zdobywania tego szlachetnego.
19. Nie czynię tego odpowiedniego, które chcę; ale spełniam to złe, którego nie chcę.
20. Zaś jeśli czynię temu, komu nie chcę, to już nie ja to sprawiam, ale grzech, co we mnie mieszka.
21. Odkrywam zatem Prawo, które chce mnie czynić dobrym, ponieważ napiera na mnie złe.
22. Razem się cieszę Prawem Boga z powodu wewnętrznego człowieka,
23. ale w moich członkach widzę inne prawo, prowadzące wojnę przeciwko Prawu mojej myśli oraz biorące mnie do niewoli w prawie winy, tym, co jest w moich członkach.
24. Nieszczęśliwy ja człowiek; kto mnie wyzwoli z ciała tej śmierci?
25. Zaś wdzięczność Bogu z powodu Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Zatem więc, ja sam, sposobem myślenia służę Prawu Boga, zaś ciałem prawu grzechu.