1. Cóż więc, powiemy? Mamy trwać w grzechu, aby łaska mogła być w obfitości?
2. Nie może być. My, którzy byliśmy umarłymi w grzechu, jakże jeszcze będziemy w nim pędzić życie?
3. Czyż nie wiecie, że jacykolwiek zostali zanurzeni dla Jezusa Chrystusa, zostali zanurzeni względem jego śmierci?
4. Zatem wspólnie, pośród chrztu zostaliśmy z nim pogrzebani ku śmierci, abyśmy jak Chrystus, który dla chwały Ojca został wzbudzony z martwych, tak i my mogli się przechadzać w nowości życia.
5. Bo skoro staliśmy się zespoleni podobieństwem jego śmierci więc będziemy także wzniesienia.
6. To wiedząc, że nasz dawny człowiek został razem ukrzyżowany, aby wewnętrzne ciało grzechu zostało rozłączone, tak, abyśmy już nie byli sługami grzechu.
7. Ponieważ ten, co umarł został usprawiedliwiony od grzechu.