1. Bowiem Prawo Mojżesza zawierając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy tymi samymi ofiarami, które ludzie co roku, nieprzerwanie przynoszą, nigdy nie może uczynić doskonałymi tych, co przychodzą.
2. Bo czyżby nie zatrzymało się składanie ofiar, gdyby ci, którzy pełnią służbę, raz będąc oczyszczeni, nie mieli już żadnej świadomości grzechów?
3. Lecz przez nie, co roku dokonuje się przypomnienie grzechów.
4. Bowiem jest niemożliwe, by poprzez krew byków i kozłów zabrać grzechy.
5. Dlatego przybywając na świat, mówi: Ofiary i hojności nie zechciałeś, zaś ciało mną Sobie sporządziłeś.
6. Nie znalazłeś też upodobania w całopaleniach za grzechy.
7. Wtedy powiedziałem: Oto idę (w główce zwoju jest o mnie napisane), bym uczynił, Boże, Twoją wolę.
8. Powtarzając to, co wyżej: Ofiar, hojności i całopaleń (które według Prawa są przynoszone), a przede wszystkim grzechu nie zechciałeś, ani nie znalazłeś w tym przyjemności.
9. Wtedy powiedział: Oto idę, bym uczynił, Boże, Twoją wolę. Zabiera więc Pierwsze, aby mogło być ustanowione Drugie.
10. W tej woli jesteśmy uświęceni raz na zawsze, przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa.
11. A każdy kapłan codziennie stawał i pełnił Bożą służbę oraz wielokroć przynosił te same ofiary, które nigdy nie mogą unieważnić grzechów.
12. Zaś ten, gdy na zawsze złożył jedną ofiarę za grzechy usiadł na prawicy Boga.
13. Nadto czeka, aż jego nieprzyjaciele zostaną położeni jako podnóżek jego stóp.
14. Gdyż jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, co są uświęcani.
15. Ale świadczy nam także Duch Święty; bo według tego zapowiedział:
16. Takie będzie Przymierze, które po tych dniach ustalę sobie z nimi mówi Pan, moje zwyczaje dam do ich serc i wypiszę je na ich umyśle,
17. a ich grzechów oraz nieprawości nie będę już wspominał.