Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Mateusza 9:1-10 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

1. Zatem gdy wszedł do łodzi, przeprawił się i przyszedł do swojego miasta.

2. I oto przynieśli mu sparaliżowanego, który leżał na łożu. A widząc ich wiarę, Jezus powiedział sparaliżowanemu: Ufaj, synu; twoje grzechy są ci odpuszczone.

3. A oto niektórzy z uczonych w Piśmie mówili sami w sobie: Ten bluźni.

4. A Jezus widząc ich myśli, powiedział: Czemu myślicie złe rzeczy w waszych sercach?

5. Bo cóż jest łatwiej, powiedzieć: Odpuszczone są twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań, i chodź?

6. Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieka ma moc odpuszczać grzechy na ziemi powiedział sparaliżowanemu: Wstań, weź swoje łoże i idź do twojego domu.

7. Zatem wstał oraz poszedł do swego domu.

8. Gdy to ujrzały tłumy, zatrwożyły się, oraz oddały chwałę Bogu, który dał ludziom taką moc.

9. A Jezus odchodząc stamtąd, ujrzał człowieka siedzącego na cle, którego zwano Mateusz, i mu mówi: Pójdź za mną. Więc wstał i szedł za nim.

10. Także stało się, gdy Jezus w domu leżał u stołu, że oto przyszło wielu poborców podatków i grzeszników, i położyło się z Jezusem oraz jego uczniami.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Mateusza 9