Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Łukasza 22:18-31 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

18. Bo powiadam wam, że nie będę pił z plonu winorośli dopóty, aż nie przyjdzie Królestwo Boga.

19. Wziął też przaśny chleb, podziękował oraz łamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało, które jest za was wyznaczone, to czyńcie na moją pamiątkę.

20. Podobnie i kielich, po zjedzeniu wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze w mojej krwi, która się za was wylewa.

21. Jednakże, oto ręka tego, co mnie wydaje jest ze mną koło stołu.

22. I chociaż Syn Człowieka odchodzi w naznaczonym czasie, ale biada owemu człowiekowi, przez którego zostaje wydany.

23. A oni zaczęli dociekać między sobą, kto z nich byłby tym, który ma to uczynić.

24. Ale także pojawiła się w nich rywalizacja, kto z nich spodziewa się być większy.

25. Zaś on im powiedział: Królowie narodów są ich panami, a ci, co mają władzę zostają nazwani ich dobroczyńcami.

26. Ale wy nie w ten sposób; a większy wśród was niech stanie się jak młodociany; a idący na przedzie jak będący sługą.

27. Bo kto jest większy? Ten leżący u stołu, czy ten będący sługą? Czyż nie leżący u stołu? Ale ja jestem w środku was jako będący sługą.

28. Zaś wy jesteście tymi, którzy ze mną wytrwali w moich doświadczeniach.

29. A ja ustanawiam wam testamentem królestwo, jak mi ustalił mój Ojciec,

30. abyście w moim królestwie jedli i pili przy mym stole oraz usiedli na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Israela.

31. Nadto Pan powiedział: Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, aby was przesiać jak zboże.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Łukasza 22