Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Łukasza 21:33-37 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

33. Przeminą niebiosa i ziemia, ale nie przeminą moje słowa.

34. Uważajcie na samych siebie, by wasze serca nie stały się przygniecione w przepiciu, pijaństwie oraz życiowych troskach. I by nagle nie stanął przy was ten dzień.

35. Bowiem przyjdzie jak sidło na wszystkich, osiadłych na obliczu całej ziemi.

36. Zatem bądźcie czujni, prosząc o każdej porze, abyście byli godni wymknąć się przed tym wszystkim, co się ma dokonać, oraz stanąć przed Synem Człowieka.

37. I żył, nauczając dniami w Świątyni; zaś nocami wychodził i przemieszkiwał pod gołym niebem, na górze zwanej Oliwek.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Łukasza 21