23. Dlatego jego rodzice powiedzieli: Ma kwiat wieku, jego spytajcie.
24. Więc powtórnie zawołali tego człowieka, który był ślepy oraz mu powiedzieli: Oddaj chwałę Bogu; my wiemy, że ten człowiek jest grzeszny.
25. A tamten odpowiedział, mówiąc: Czy jest grzeszny, nie wiem; wiem tylko to, że byłem ślepym, a teraz widzę.
26. Więc znowu mu powiedzieli: Co ci uczynił? Jak otworzył twoje oczy?
27. Odpowiedział im: Już wam mówiłem, a nie pojęliście; po co znowu chcecie słuchać? Czy i wy chcecie być jego uczniami?
28. Zatem go zwymyślali i powiedzieli: Ty jesteś uczniem tamtego; a my jesteśmy uczniami Mojżesza.
29. My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza; ale nie wiemy skąd jest tamten.
30. Odpowiedział ów człowiek, mówiąc im: To jest dziwne, że wy nie wiecie skąd on jest, a otworzył moje oczy.
31. Wiemy, że Bóg nie słucha grzesznych, ale jeśli ktoś byłby bogobojny oraz czynił Jego wolę tego słucha.
32. Od wieku nie zostało usłyszane, by ktoś otworzył oczy temu, co się narodził ślepym.
33. Gdyby ten nie był od Boga, nie byłby w stanie nic uczynić.
34. Odpowiadając mu, rzekli: Ty się cały narodziłeś w grzechach, i ty nas uczysz? Po czym go wyrzucili na zewnątrz.
35. Jezus także usłyszał, że wyrzucili go na zewnątrz, więc go znalazł i mu powiedział: Wierzysz ty w Syna Boga?
36. A tamten odpowiedział, mówiąc: A kto nim jest, Panie, abym uwierzył względem niego?
37. Jezus mu powiedział: Nawet go ujrzałeś; jest nim ten, który z tobą mówi.
38. A on powiedział: Wierzę, Panie. I mu się pokłonił.