Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Jana 12:32-42 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

32. Zaś ja, kiedy zostanę wyniesiony z dala od ziemi, wszystkich do siebie przyciągnę.

33. A mówił to dając znak, jaką śmiercią miał umrzeć.

34. Zatem odpowiedział mu tłum: Myśmy usłyszeli z Prawa, że Chrystus pozostaje niezmiennym na wieczność, więc jakże ty mówisz, że Syn Człowieka ma zostać wyniesiony? Kto to jest ten Syn Człowieka

35. A Jezus im powiedział: Jeszcze mały okres czasu jest wśród was światło; chodźcie, gdy macie światło, żeby was nie owładnęła ciemność; bowiem chodzący w ciemności nie wie dokąd idzie.

36. Dopóki macie światło, miejcie zaufanie względem światła, abyście mogli stać się dziećmi światła. To powiedział Jezus i odszedł, oraz z dala od nich się ukrył.

37. A choć uczynił tak wiele znaków przed nimi, nie uwierzyli względem niego,

38. aby się wypełniło słowo proroka Izajasza, który powiedział: Panie, kto uwierzył naszej relacji? A ramię Pana komu zostało objawione?

39. Dlatego nie mogli uwierzyć, bo Izajasz jeszcze powiedział:

40. Zaślepił ich oczy oraz uczynił twardym ich serce; aby oczyma nie mogli zobaczyć i sercem nie poznali oraz nie zawrócili, abym ich uzdrowił.

41. To powiedział Izajasz, kiedy zobaczył jego chwałę oraz odnośnie niego opowiadał.

42. Jednak przy tym, także wielu z przywódców uwierzyło względem niego, ale z powodu faryzeuszów się nie przyznali, by nie zostali wykluczeni z bóżnicy.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Jana 12