32. Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33. Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34. Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35. Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36. Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37. Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38. Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39. Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40. Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41. Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42. Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43. Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44. Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45. Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46. Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47. Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48. Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49. Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50. Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.