13. Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14. Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15. Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16. Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17. Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18. I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19. Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20. Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21. Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22. Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23. Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24. Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25. Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26. Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27. Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;