7. Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;
8. Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.
9. Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.
10. Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.
11. Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.
12. Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.
13. Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.
14. Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
15. Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
16. Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
17. A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
18. I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
19. A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
20. Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
21. Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
22. Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
23. Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.