14. Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
15. Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
16. Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
17. A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
18. I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
19. A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
20. Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
21. Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
22. Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
23. Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.
24. I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
25. Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
26. Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
27. I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;
28. Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.
29. I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.
30. A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich: