11. Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju.
12. Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta nań zębami swemi.
13. Ale się Pan śmieje z niego; bo widzi, że przychodzi dzień jego.
14. Miecza dobyli niezbożni, a naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego, i niedostatecznego, ażeby pomordowali tych, którzy chodzą prostą drogą;
15. Aleć miecz ich przeniknie serce ich, a łuki ich będą połamane.
16. Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niż wielkie bogactwa wielu niepobożnych;
17. Albowiem ramiona niezbożników będą pokruszone; ale sprawiedliwych Pan podpiera.
18. Zna Pan dni doskonałych; przetoż dziedzictwo ich na wieki zostanie.
19. Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni;
20. Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją.
21. Niezbożnik pożycza, a nie ma czem oddać; ale sprawiedliwy pokazuje łaskę, i rozdaje.
22. Albowiem błogosławieni od Pana odziedziczą ziemię; ale przeklęci od niego będą wykorzenieni.
23. Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.
24. Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego.