Stary Testament

Nowy Testament

Przypowieści Salomonowych 30:3-12 Biblia Gdańska (PBG)

3. I nie nauczyłem się mądrości, a umiejętności świętych nie umiem.

4. Któż wstąpił na niebo, i zasię zstąpił? któż zgromadził wiatr do garści swych? Któż zagarnął wody do szaty swej? któż utwierdził wszystkie kończyny ziemi? Cóż za imię jego? i co za imię syna jego? Wieszże?

5. Wszelka mowa Boża jest czysta; on jest tarczą tym, którzy ufają w nim.

6. Nie przydawaj do słów jego, aby cię nie karał, a byłbyś znaleziony w kłamstwie.

7. Dwóch rzecz żądam od ciebie, nie odmawiajże mi pierwej niż umrę.

8. Marność i słowo kłamliwe oddal odemnie; ubóstwa i bogactwa nie dawaj mi; żyw mię tylko pokarmem według potrzeby mojej;

9. Abym snać nasyconym będąc nie zaprzał się ciebie, i nie rzekł: Któż jest Pan? Albo zubożawszy żebym nie kradł, i nie brał nadaremno imienia Boga mego.

10. Nie podwodź na sługę przed Panem jego, być snać nie złorzeczył, a ty abyś nie zgrzeszył.

11. Jest rodzaj, który ojcu swemu złorzeczy, a matce swojej nie błogosławi.

12. Jest rodzaj, który się zda sobie być czystym, choć od plugastwa swego nie jest omyty.

Czytaj pełny rozdział Przypowieści Salomonowych 30