7. Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
8. Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
9. Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
10. Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
11. Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12. Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
13. Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
14. Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
15. Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
16. Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
17. Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
18. Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
19. Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
20. Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
21. Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
22. Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.