13. Jedz miód, synu mój! bo dobry, i plastr słodki podniebieniu twemu;
14. Tak umiejętność mądrości duszy twojej, jeźliże ją znajdziesz; onać będzie nagrodą, a nadzieja twoja nie będzie wycięta.
15. Nie czyń zasadzki, niezbożniku! na przybytek sprawiedliwego, a nie przeszkadzaj odpocznieniu jego.
16. Bo choć siedm kroć upada sprawiedliwy, przecie zaś powstaje; ale niezbożni wpadną w nieszczęście.
17. Gdy upadnie nieprzyjaciel twój, nie ciesz się; i gdy się potknie, niech się nie raduje serce twoje;
18. Aby snać nie ujrzał Pan, a nie podobałoby się to w oczach jego, i odwróciłby od niego gniew swój na cię.
19. Nie gniewaj się dla złośników, ani się udawaj za niepobożnymi;
20. Boć nie weźmie złośnik nagrody; pochodnia niepobożnych zgaśnie.
21. Synu mój! bój się Pana i króla, a z niestatecznymi nie mięszaj się;
22. Boć znagła powstanie zginienie ich, a upadek obydwóch któż wie?
23. I toć też mądrym należy: wzgląd mieć na osobę u sądu, nie dobra.
24. Tego, który mówi niepobożnemu; Jesteś sprawiedliwy, będą ludzie przeklinać, a narody się nim brzydzić będą.