8. Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
9. Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
10. Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
11. Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
12. Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
13. Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
14. Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
15. Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
16. Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
17. Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
18. Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
19. Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
20. Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
21. Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
22. Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.