16. Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?
17. Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat.
18. Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego.
19. Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku.
20. Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe.
21. Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.
22. Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.
23. Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu.
24. Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi.
25. Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.
26. Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli.
27. Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.
28. Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego.