11. Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.
12. Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.
13. W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
14. Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.
15. Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.
16. Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.
17. Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
18. Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.
19. Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.
20. Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.
21. Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.
22. Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.
23. Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.
24. Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.
25. Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.
26. Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.
27. Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.