7. Znowu obróciwszy się ujrzałem drugą marność pod słońcem.
8. Jest kto samotny, niemając żadnego, ani syna, ani brata, a wżdy niemasz końca wszelakiej pracy jego, ani oczy jego mogą się nasycić bogactwem. Nie myśli: Komuż ja pracuję, tak że i żywotowi swemu ujmuję dobrego. I toć jest marność, i ciężkie udręc zenie.
9. Lepiej jest we dwóch być, niż jednemu; mają zaiste dobry pożytek z pracy swojej.
10. Bo jeźli jeden upadnie, drugi podźwignie towarzysza swego. A tak biada samotnemu, gdyby upadł! bo nie ma drugiego, coby go podźwignął.
11. Także będąli dwaj społu leżeć, zagrzeją się; ale jeden jakoż się zagrzeje?