31. Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
32. Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
33. Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
34. Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
35. Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.