Stary Testament

Nowy Testament

Joba 9:3-20 Biblia Gdańska (PBG)

3. Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

4. Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

5. On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

6. On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

7. Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

8. On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

9. On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

10. On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

11. Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

12. Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

13. Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

14. Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

15. Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

16. Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

17. Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

18. Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

19. Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

20. Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Czytaj pełny rozdział Joba 9