2. Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3. Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4. Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5. Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6. Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7. Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8. Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9. Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10. Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11. Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12. Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13. Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14. We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15. Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16. Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.