Stary Testament

Nowy Testament

Joba 4:11-21 Biblia Gdańska (PBG)

11. Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

12. Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

13. W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

14. Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

15. A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

16. Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

17. Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

18. Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

19. Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

20. Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

21. Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

Czytaj pełny rozdział Joba 4