Stary Testament

Nowy Testament

Joba 37:1-10 Biblia Gdańska (PBG)

1. Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.

2. Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.

3. Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.

4. Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.

5. Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.

6. Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

7. Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.

8. Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.

9. Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.

10. Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.

Czytaj pełny rozdział Joba 37