19. Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.
20. Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.
21. Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;
22. I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.
23. Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:
24. Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.
25. I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.
26. Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;
27. Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.
28. Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.
29. Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,
30. Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.
31. Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.
32. Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.