9. Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
10. Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11. Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
12. Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
13. Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14. W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
15. Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16. Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
17. I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.