Stary Testament

Nowy Testament

Joba 22:15-26 Biblia Gdańska (PBG)

15. Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?

16. Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.

17. Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

18. Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)

19. Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.

20. Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł.

21. Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.

22. Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.

23. Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:

24. Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.

25. I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.

26. Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.

Czytaj pełny rozdział Joba 22