1. A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
2. Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
3. Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
4. Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
5. Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
6. By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
7. A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
8. Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
9. Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
10. Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.