Stary Testament

Nowy Testament

Joba 19:5-16 Biblia Gdańska (PBG)

5. A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

6. Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

7. Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

8. Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

9. Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10. Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11. Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12. Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13. Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14. Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15. Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16. Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

Czytaj pełny rozdział Joba 19